دقیقه
مغازه خودکشی:
من این کتاب رو به صورت صوتی گوش دادم. صدای گوینده بد نبود ولی صدای گوینده در کتاب موشها و آدمها به مراتب بهتر بود. حقیقتش خیلی با کتاب ارتباط نگرفتم. ایده داستان جدید بود یا حداقل من جایی ندیده بودم ولی به نظرم میتونست خیلی بهتر ایده رو جلو ببره. سبک داستان، اونطوری بقیه میگن کمدی سیاه بود ولی من در داستان خیلی کمدی ندیدم و بیشتر تمسخر مرگ و زندگی بود. در واقع در اوج سیاهی داستان یه سری دیالوگهای و اتفاق احمقانه میافتاد که انگار زندگی هیچ ارزشی نداره و در واقع میخواست همه چیز رو وارونه نشون بده.
کل داستان به کنار، اون صحنه آخر یا به عبارتی جمله آخر کتاب، به معنای واقعی کلمه پوچ و بیمعنی بود یعنی این حس بهم دست داد که خواننده رو هم مسخره کرده! در کل نمیگم کتاب بدی و ارزش خوندن رو نداره ولی من خیلی باهاش ارتباط نگرفتم.
من سیاوش مزداپور هستم …
هر چی فکر کردم نمیدونستم بعدش چی باید بنویسم! فقط اینو میدونم که موجودی نیمه هوشمند و نیمه خودآگاهم (اینم حتی خیلی مطمئن نیستم) که در مقایسه با ابعاد مکانی و زمانی کیهان با تقریب خوبی فقط یه نقطهم D: کلا هم شگفتزده هستم از دنیایی که دورمه!
ولی خب اینجا یه سری چیز که تو ذهنم هست رو مینویسم و شاید یه فرجی شد و تونستم دنیا رو کمی بهتر درک کنم.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.